Heel veel meisjes leerden in de tijd van  burgers en stoommachines nauwelijks lezen en schrijven. Aletta Jacobs was de dochter van een dorpsarts. Haar vader wilde dat al zijn 11 kinderen leerden lezen en schrijven. zijn zoons mochten kiezen wat ze wouden worden, maar Aletta moest naar een jongedames school. Je kon daar leren hoe je een goede huisvrouw word. Aletta vond het maar niks en stopte al gelijk. Aletta´s droom was namelijk om arts te worden net als haar vader. Alleen kon dat niet, omdat meisjes niet aar de universiteit mochten.

Aletta schreef uiteindelijk een brief naar minister Thorbecke. Thorbecke antwoordde de brief niet, maar hij schreef wel een brief naar de vader van Aletta. Aletta mocht studeren... Hoera! Ze ging studeren in Groningen. De mensen vonden dat best gek, omdat het een meisje is. In 1878 studeerde ze af. Het is gelukt, de eerste vrouwelijke arts in Nederland. 

Toen Aletta aan het werken was zag ze dingen die niet helemaal goed zaten. Ze hoorde dat nog steeds veel vrouwen te weinig opleiding hadden, omdat ze niet konden lezen en schrijven. Winkelmeisjes moesten soms wel 11 uur achter elkaar staan zonder te rusten. Vrouwen kregen ook te veel kinderen. Het ergste is nog wel dat vrouwen niet mochten stemmen. Ze werden erg slecht behandeld. Aletta was daar niet blij mee.

Aletta woonde een tijdje in Engeland. Toen ze weer terug in Nederland was , hield ze spreekuur voor arme vrouwen. Aletta zorgde ervoor dat winkelmeisjes niet meer zolang achter elkaar moesten werken.  Aletta vond dat mensen beter onderwijs moest krijgen.

Aletta wist dat vrouwen minder rechten hadden dan mannen. Aletta streed haar hele leven lang voor gelijke rechten van mannen en vrouwen. Om dit even anders te zeggen: Ze streed voor emancipatie. Mensen zijn trots op Aletta, want als ze er nooit zou zijn geweest waren er misschien nog steeds geen gelijke rechten. Maar hoe heeft ze dit nou eigenlijk voor elkaar gekregen?

Je moet je voorstellen dat vrouwen niet mochten stemmen. Wij kunnen ons dat niet voorstellen. Aletta probeerde 1883 te stemmen. Ze vroeg toen aan de burgemeester om een stembiljet. Maar natuurlijk kreeg ze die niet. Daarna ging ze naar de rechter, en zei dat er in de grondwet niet staat dat vrouwen niet mogen stemmen. Er stond namelijk dat alleen burgers mochten stemmen.

Aletta en andere vrouwen hielden overal in het land lezingen en schreven brieven aan de regering. Steeds meer mensen gingen inzien dat het oneerlijk was dat vrouwen niet mochten stemmen. In 1917 kregen vrouwen een passief stemrecht dat betekent dat ze niet mogen stemmen maar dat er wel op gestemd mocht worden. In het begin konden mannen dus wel op vrouwen stemmen. In 1919 mochten vrouwen ook stemmen. Ze kregen actief stemrecht.

Carel Gerritsen werd heel verliefd op stoere Aletta. Aletta wilde eigenlijk niet trouwen, omdat ze dan gehoorzaamheid moest tonen aan haar man. In de wet stond dat de man de baas was van de vrouw. Uiteindelijk is Aletta toch getrouwd. Toen ze stierf bleek dat ze had opgeschreven dat ze gecremeerd wilde worden. Dat was ook weer iets heel moderns. Er waren heel veel mensen bij haar crematie, die zelfs werd uitgezonden in de bioscoop. Uiteindelijk hadden de Nederlanders ontdekt dat Aletta heel belangrijk was.